in het nieuws
Een tijd terug heb ik geschreven over het nieuws en de toename van de hevigheid. Een vergelijking gemaakt met barensweeën. Zo had Jezus het beschreven. Hoe bijzonder is het, dat zo`n klein landje dat Israël is, wereldwijd
enorme verdeeldheid brengt. Voor of tegen, er lijkt geen middelweg te bestaan. Dezelfde Jezus, die de barensweeën benoemde (lees maar verderop deze pagina) werd kort na zijn uitleg over de voleinding van de wereld, of
eindtijd zoals het ook wordt genoemd, gevangen genomen, berecht, gekruisigd en gedood. Wij christenen geloven ook dat Hij op de derde dag opstond uit de dood en opgevaren is naar de hemel, zoals beschreven in het boek
Handelingen:
"En nadat Hij dit gezegd had, werd Hij opgenomen terwijl zij het zag en, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. En toen zij, terwijl Hij van hen wegging,
hun ogen naar de hemel gericht hielden, zie, twee mannen stonden bij hen in witte kleding, die zeiden ook: Galilese mannen, waarom staat u omhoog te kijken naar de hemel?
Deze Jezus, Die van u is opgenomen naar de hemel, zal op dezelfde wijze terugkomen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan." (hand 1:9-11)
Hij gaat terugkomen. Wanneer? De discipelen vroegen het Hem, en Jezus gaf een duidelijke aanwijzing over wanneer: "Leer van de vijgenboom deze gelijkenis: wanneer zijn tak al zacht wordt en de bladeren uitspruiten,
dan weet u dat de zomer nabij is ... Voorwaar, Ik zeg u: Dit geslacht zal zeker niet voorbijgaan, totdat al deze dingen gebeurt zijn." In bijbelse symboliek staat de vijgenboom voor Israël. Pas sinds 1948 is er weer
de natie Israël. Jezus zegt eigenlijk: van de generatie die dat meemaakt, die zullen zeker ook de terugkomst meemaken. En die terugkomst staat gepland in inderdaad ... dat kleine landje, dat telkens in het nieuws is.
Ik wil geen onheilsprofeet zijn, maar het gewoon heel simpel houden, dus geen verhandeling over de wederkomst, wel/geen opname, etc. Als er een God bestaat, zou jij dan in Zijn ogen okee zijn? Mensen houden van checklistjes, afvinklijstjes. Iedereen heeft wel eens van de 10 geboden gehoord.
(ze staan in Genesis 20:1-17) Gebruik dat eens als checklist. Zo maar een paar puntjes eruit. Staat God op nummer 1 voor jou of leef jij jouw leven voor een ander doel? Heb jij wel eens iets gestolen? Heb je wel eens een
leugentje verteld? Heb je wel eens iets willen hebben dat van een ander was?
Uiteindelijk zal iedereen wel eens ergens tekort zijn gekomen op bovenstaande "checklist". Als God rechtvaardig is, kan hij niet anders dan jou de straf geven. Zie het als een overtreding. De schuld is pas ingelost als
de boete is betaald. Kunnen wij de schuld zelf betalen of inlossen? Nee, maar iemand anders kan ook de schuld betalen. Net als bij een boete. Het Centraal Justitieel Incasso Bureau maakt het niet uit wie de overtreding betaald,
als er maar betaald wordt. Wat is dan de prijs bij een overtreding op basis van de 10 geboden? Verwijdering van God: "Zie, de hand van de HEERE is niet te kort dat ze niet zou kunnen verlossen, en Zijn oor is niet toegestopt
dat het niet zou kunnen horen. Maar uw ongerechtigheden maken scheiding tussen u en uw God, uw zonden doen Zijn aangezicht voor u verborgen zijn, zodat Hij u niet hoort."(jesaja 59:1:2)
"Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar
te vellen, maar om de wereld door hem te redden." (Johannes 3:16-17) Het is ons gegeven om zijn offer aan te nemen. Jezus heeft de prijs, de boete betaald. De enige vraag die blijft ... accepteer jij het aanbod?
"Wie zijn vertrouwen op Jezus stelt, wordt niet veroordeeld. Maar wie niet gelooft, is al veroordeeld omdat hij geen vertrouwen heeft gehad in de naam van Gods enige Zoon" (Joh. 3:18)
Afscheid nemen
Soms gaat het leven op de automatische piloot, bepaalde zaken zijn vanzelfsprekend. Bepaalde waarden lijken vast en niet aan verandering onderhevig. Toch kan schijn bedriegen. Of houden we vast aan iets dat we ooit los zullen
moeten laten. Elke dag worden we een dagje ouder, niemand uitgezonderd. Elke dag komen we ook een dag dichterbij aan ons fysieke eindpunt hier op aarde. De laatste maanden zijn voor ons als gezin een achtbaan geweest. Mijn
vader heeft de laatste jaren een flink aantal downs gehad tussen de ups. Kleine kwaaltjes, vervelende kwaaltjes, ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Maar telkens wist hij weer de draad op te pakken. Zijn veerkracht supersterk.
Toch, elke keer dat er weer iets was, deed hij een spreekwoordelijk jasje uit. Hij kwam de kwaal wel te boven, maar net iets minder fit dan voorheen. In de lente heeft hij drie weken in het ziekenhuis gelegen. De eerste tien
dagen was het niet veel soeps. Rigoureuze verandering van medicatie maakte echter dat hij letterlijk met het uur verder opknapte. Persé wilde hij met het rollatortje nog even meelopen, zo krom als een hoepel in de middag, maar
`s avonds al een stuk kwieker en meer overeind. Zo knapte hij elke dag steeds verder op en mocht weer naar huis. Ditmaal met een rollator, waarvan hij ooit had aangegeven dat hij daar echt nooit mee zou lopen. Thuis de gang
leeggemaakt, zodat hij wat makkelijker kon manoeuvreren met het ding. Nou, we moesten het kastje maar snel weer terug zetten, want die rollator was alleen voor buiten.
En inderdaad, geen puf maar toch met de rollator het plastic buiten naar de bak brengen. Geen kracht meer om echt nog veel in de tuin te kunnen doen, en zelfs de bladblazer aan krijgen lukte niet meer (zo eentje met een trektouw
om de motor te starten). Maar als mijn moeder `m startte dan kon de blazer op de rollator en alsnog kon hij de tuin en terras schoonblazen. Waar een wil is, daar is een weg. Hij vond het moeilijk als ik dan eens aan het
schoffelen was, vond dat hij dat zelf zou moeten kunnen en niet op de rollator zittend erbij zijn. "Maar pa, zo zijn we toch ook lekker samen bezig?" Dan was het weer goed. Ik de kruiwagen een paar passen verder, hij de
rollator een paar passen verder.
De dag na ons 25 jarig jubileum kregen we een belletje van mijn moeder, ze waren met z`n tweetjes naar het ziekenhuis gegaan, waarschijnlijk maagbloeding. Pa werd weer bijgevuld, maar het was kantje boord geweest. Zijn
temperatuur was richting de 34,5 graden gezakt en hij was een groot deel van zijn zicht verloren. En hoewel hij in de dagen erna weer wat praatjes kreeg, merkten we dat het toch weer een flinke stap achteruit was.
De dagen in het ziekenhuis waren ook een tijd waarin we ook over de moeilijke dingen konden praten. Over leven en dood. Over begraven of cremeren. Over geloof en God. Zaken waar we door de jaren heen al heel vaak een balletje
over op hadden gegooid, maar we liepen vaak vast op religieuze teleurstellingen uit het verleden. Blijkbaar was nu de tijd rijp om het er echt over te mogen hebben. Zonder religie, maar gewoon vanuit de bijbel wie God is,
waarvoor Jezus kwam, over zonde en vergeving, dat God zoveel om ons geeft dat hij zelfs zijn eigen zoon heeft gegeven als losprijs. We hebben het verhaal van de wijngaard gelezen uit Mattheus 21 en uit Johannes over waarom
God zijn Zoon naar de wereld heeft gestuurd. Over de twee mannen naast Jezus aan het kruis. Over de liefde van een vader voor zijn zoon. Hele kostbare momenten.
We mogen ons troosten met het woord van God: "Zoals de regen en de sneeuw vanuit de hemel naar beneden komen en op de grond blijven liggen om de aarde water te geven, het koren te laten groeien, zaad voor de boer en eten
voor de hongerigen te produceren, zo is mijn woord ook. Ik stuur het uit en het levert altijd vrucht op." (Jesaja 55:10-11)
Op dinsdag mocht pap naar huis. En hoewel thuis op zijn eigen plekkie, ging het eigenlijk niet meer. Woensdagavond is hij overleden. Wat zullen we hem gaan missen. En dan is daar de realiteit, het besef dat de wereld gewoon
doordraait, terwijl jouw wereld even stil is komen te staan. Dingen die altijd vanzelfsprekend waren, zijn dat niet meer. Wat een gemis, maar ook dankbaarheid voor alle jaren dat hij erbij was.
25 jaar getrouwd
De tijd lijkt te vliegen. Deze maand hopen we onze 25e trouwdag te vieren. Tijd voor terugkijken en ook weer eens de oude foto`s erbij pakken. Mijn vrouw heeft de tand des tijds met verve doorstaan en is nu 25 jaar later nog
mooier dan ze toen al was. Ikzelf heb niet alleen mijn wilde maar bijna alle haren verloren. Een tijd waarin er veel is veranderd en zoals Renate pas al eens zei: "we zijn langer bij elkaar dan dat we zonder elkaar waren."
Over al die jaren kunnen we zeggen dat we gezegend zijn. We hebben altijd een dak boven ons hoofd gehad, voldoende eten op ons bord. We hebben vijf prachtige zoons gekregen die ook hun stappen in de weide wereld mogen zetten.
Alles op rolletjes? Nee hoor, ook wij hebben onze uitdagingen gehad in het leven, tegenslagen en troubles. Soms direct, soms sluimerend.
Degenen die vaker onze stukjes lezen of die ons kennen weten dat we naast onze prachtige vijf zoons in 2011 een dochtertje (Abbey) hebben gekregen welke tijdens de geboorte is overleden. Hoewel ze alleen nog in gedachten bij
ons is, is die gedachte ook nooit ver weg. Een kindje verliezen is superheftig. Niet in woorden te vangen. Ik hoop dat u het niet begrijpt, omdat u dat verlies dan niet mee heeft hoeven maken. Toch, door alle verdriet heen,
zijn we als man en vrouw en als gezin dichter naar elkaar toe gegroeid.
Samen optrekken maakt dat je elkaar beter leert kennen. Dat gaat met vallen en opstaan. Soms lukt het minder dan andere keren. Omstandigheden verhinderen het soms. Ik heb jaren als piloot gewerkt. Soms meerdere weken achter
elkaar in het buitenland. Of tijden dat je op scherp staat, omdat als de telefoon gaat je letterlijk alles uit handen moet laten vallen om op tijd op het vliegveld te zijn. Die tijd ligt achter ons. Gisteravond een heerlijke
avondwandeling gemaakt, samen een voorjaars bloemenbouquet mogen plukken, samen de zon onder zien gaan, de lokale Ferdinand de stier over z`n neus gewreven. Kleine dingen, maar zo kostbaar.
Zo mag ook onze levenswandel met God zijn. Elke dag dichtbij, Hem erbij betrekken. Als je alleen op pad gaat ben je niet compleet. Zoals Adam zei toen hij Eva voor het eerst zag "Dit is nu eindelijk been van mijn gebeente
en vlees van mijn vlees".
Ze hoorden bij elkaar. Door dik en dun. Ook Prediker schrijft: Twee zijn beter dan één, omdat zij een goede beloning hebben bij hun zwoegen. Want, indien zij vallen, dan richt de een de ander weer op; maar wee de éne,
die valt zonder dat een metgezel hem opricht! Ook indien er twee nederliggen, zullen zij warm worden, maar hoe zal één alleen warm worden? Kan iemand er één overweldigen, twee zullen tegenover hem
kunnen standhouden en een drievoudig snoer wordt niet spoedig verbroken. (Pred. 4:9-12) Samen staan we sterk en met God erbij mogen wij dat drievoudige snoer zijn.
Hoe vaak hebben we niet terug mogen zien op God die erbij was, als wij het samen niet meer zagen? Overmand door verdriet toen we Abbey verloren? Toen we een veilige toekomst los mochten laten voor nieuwe uitdagingen zonder
zekerheid. Of toen het bedrijf waar ik werkte moest inkrimpen en onze enige inkomsten dreigden weg te vallen? Of toen de luchtvaart op haar gat ging na 9-11 en ik in mijn vliegopleiding zat? Toen onze bedrijfsbus stuk ging
terwijl we al maanden uitkeken naar een nieuwe, maar er geen eentje was die we konden betalen? Of toen er geen geld was om de rekeningen te betalen en er toch ineens iemand het op het hart had gekregen om...toen...vul maar
in. Gods liefde is zoveel groter dan wij kunnen bedenken. Durf jij, durf ik, durven wij op Hem te vertrouwen. Elke dag mogen we leren dat onze Vader er bij is. Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen
kwaad, want Gij zijt bij mij. (Ps. 23:4)
Barensweeën
Elke keer als ik nieuwsberichten zie, dan lijkt het wel of de hevigheid van de berichten toenemen, de opeenvolging van gebeurtenissen in een stroomversnelling lijkt te komen en onrusten zich wereldwijd in het straatbeeld lijken
te vestigen.
En bij alles wat gebeurt, lijkt er een strijd gaande die zich niet aan landsgrenzen lijkt te houden. Het financiële stelsel zucht over de hele wereld, natuurrampen als aardbevingen, overstromingen en vulkaanuitbarstingen komen de
laatste jaren vaker voor dan de jaren ervoor, de onvrede van burgers over het landelijke gezag is en vele landen zichtbaar door demonstraties en onlusten. De strijd om vrijheid voor een ieder, beperkt de vrijheid van velen.
Is dit het bankroet van onze moderne samenleving? Of is dit de opmaat naar een nieuw begin? Het heeft er alle schijn van dat de wereld welke we kennen met ongekende snelheid op een blinde muur aankoerst. Steeds vaker staan er
nieuwe leiders op met wereld veranderende ideeën, maar geen van hen zal de hand in eigen boezem steken en altijd wijzen op de ander. Ik waarschuw u, trap er niet in.
Jezus sprak over de tijd die zou komen: "Ziet toe, dat niemand u verleidde! Want velen zullen komen onder mijn naam en zeggen: Ik ben de Christus, en zij zullen velen verleiden. Ook zult gij horen van oorlogen en van
geruchten van oorlogen. Ziet toe, weest niet verontrust; want dat moet geschieden, maar het einde is het nog niet. Want volk zal opstaan tegen volk, en koninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen nu hier, dan daar,
hongersnoden en aardbevingen zijn. Doch dit allen is het begin der weeën." (Mat 24:4-8)
De beeldspraak van barensweeën is erg treffend. Als iemand zwanger is, dan is dat een uitzien naar. Je weet hoe lang een zwangerschap ongeveer duurt, maar de dag is nog niet te berekenen...tot het moment dat de
barensweeën beginnen. De kleine kondigt zich aan de weeën nemen niet alleen in hevigheid toe, maar ook in snelheid. Eén ding staat vast, het gaat geen weken meer duren, veelal nog een paar uur.
In onze taal is er een beroep verloskundige, deze helpt de vrouw bij het bevallen. Ze helpt bij de verlossing van de barensweeën. Als de aarde in barensweeën is, wie zal verlossing brengen? Waar stelt u uw vertrouwen
op? Een stikstofminister, een wereldleider van vlees en bloed, gekozen door middel van dure verkiezingscampagnes en beloftes aan zijn financiers? Een milieuverdediger die regels overtreed en schade toebrengt aan anderen om
zijn heilige doel te bereiken? De verenigde naties? Een mondiaal financieel systeem? Gecentraliseerde voedselketens? Of...
Al het voorgaande is mensenwerk. En hoe goed velen het ook bedoelen, uiteindelijk zijn we niet perfect, niemand! "Het kan hun niets schelen of iets goed of slecht is. Zij trekken zich nergens iets van aan en worden
voortgedreven door hun slechte gedachten en wilde begeerten." (Ef 4:19) Weet u wat werkelijk het verschil maakt? Als we als mens, ieder voor zich, veranderen. "Trek een nieuwe natuur aan als een stel nieuwe kleren."
"Doe alle wrok, woede en haat uit uw leven weg, vloek niet, maak geen ruzie en beledig elkaar niet. Vermijd alles wat slecht is. Wees in plaats daarvan vriendelijk en liefdevol voor elkaar. Vergeef elkaar,
zoals God uw zonden heeft vergeven om wat Christus voor u deed."
Elke dag meer van hetzelfde...
Het kan zo'n worsteling zijn, hoe goed je ook je best doet om je leven op de rails te houden, elke dag is meer van
hetzelfde. Je wordt wakker, eet en/of drinkt wat, gaat naar je werk waar je de hele dag hetzelfde doet als alle
werkdagen hiervoor, om aan het eind van de dag naar huis te gaan, waar je uitgeput op de bank ploft alvorens naar
bed te gaan, in de wetenschap dat morgen weer meer van hetzelfde zal zijn. Is dat werkelijk ons doel in het leven?
Werken om te blijven bestaan? Dat is wel heel erg leeg. Elke dag hoop ik dat ik voor iets of iemand het verschil
mag maken. En ik geef eerlijk toe dat er dagen zijn dat ik zelf het verschil niet zie. Ik heb me door de dag heen
geworsteld, en vraag me af welk nut het had. Willen we als mens niet allemaal tot nut zijn? Erkenning voor ons
zwoegen?
Soms (of misschien juist heel vaak) gebeuren dingen, zonder dat we eigenlijk de diepere laag zien. Wij zien ons
eigen zwoegen, terwijl anderen juist wel dankbaar zijn voor die ene vriendelijke opmerking die jij maakte, of dat
luisterend oor dat jij aanbood, toen zij het het allerhardst nodig hadden. Ik moet denken aan Mozes. Zelfs als je
de bijbel niet kent, zul je wel eens van hem hebben gehoord. De man die door God werd gebruikt om het volk Israel
(de afstammelingen van Jacob, die door God Israel werd genoemd) uit Egypte te verlossen.
Het levensverhaal
van Mozes begon bizar. Als babytje werd hij door zijn ouders te vondeling gelegd, omdat baby-jongetjes van de
Israelieten vermoord moesten worden. Door een bizarre twist wordt hij gevonden door de dochter van de Farao die
hem aanneemt als zoon. Mozes groeide op als prins, met alle voorrechten en luxe. Hij dacht dat hij de wereld kon
redden en wetende dat hij een Israeliet was, dacht hij het onrecht dat zijn volk aangedaan werd wel even kon
oplossen.
Uiteindelijk moest hij vluchtten voor zijn leven omdat hij een Egyptische opzichter had vermoord. Mozes had het
recht in eigen hand genomen en uiteindelijk eindigd hij ergens in de middle of nowhere om veertig lange jaren
te zorgen voor het kleinvee van zijn schoonvader. Veertig jaar lang had Mozes nodig om erachter te komen dat hij
niets (meer) was. En toen gebeurde het...
Als jij denkt dat het allemaal niets meer uitmaakt, dat al jouw zwoegen voor niets is geweest, dan ben je op het
punt gekomen dat God je eindelijk kan gebruiken. Toen leerde Mozes de grootste les: wat God kan doen met een
"niemand".
Ik merk in mijn leven dat ik ook vaak worstel met het feit dat ik ertoe wil doen, dat ik het voor God invul wat ik
wil zijn, welke "werken" ik voor Hem wil doen. Paulus schrijft op basis van de psalmen: "want omwille van U worden
wij de hele dag gedood, wij worden beschouwd als slachtschapen." (rom. 8:35) Ik als mens wil geen slachtschaap
zijn, of kanonnenvoer. Ik vind dat ik daar te goed voor ben, dat dat een enorme verkwisting van mijn talenten zou
zijn. Maar wie ben ik om God tegen te spreken? "Maar o mens, wie bent u toch dat u God tegenspreekt? Zal ook
het maaksel tegen hem die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt u mij zó gemaakt? Of heeft de pottenbakker
geen macht over het leem, om uit dezelfde klomp klei het ene voorwerp tot een eervol, het andere tot een oneervol
voorwerp te maken?" (rom 9:20-21)
Iemand vroeg me: Weet je waar een slachtschaap voor dient? Het dient tot voedsel. Zoals Jezus zij "Ik ben het Brood
des levens" (joh 6:35), en ergens anders "dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt" (luc 22:19). Zoals Jezus
zich helemaal heeft gegeven, zo mogen ook wij ons inzetten voor God. Soms weten we niet welk nut ons zitten of
ons staan op een bepaald moment heeft, maar Hij weet het wel. Er is geen mus die ter aarde valt waar God geen weet
van heeft en wij zijn meer dan de musjes. (mat 10:29) We zijn gered van het oordeel door Jezus' offer, niet door wat
wij wel of juist niet hebben gedaan. "Door uw geloof in Hem bent u gered en dat komt door zijn genade. Dat is niet
uw eigen verdienste, maar een geschenk van God. Niemand zal zich erop kunnen beroemen het zelf gepresteerd te hebben.
God heeft ons één gemaakt met Jezus Christus met de bedoeling dat wij het goede zouden doen, want dat heeft
Hij altijd al gewild. (Ef2:8-10). Dus "wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Here is en niet voor mensen" (kol3:23)
Te goed of te slecht?
Renate stuurde pas dit tegeltje door. Simpel maar tegelijk ook heel diep. Zijn we niet allemaal als mens geneigd
om het zonder God te doen? Als het ons voor de wind gaat, geven we onszelf een schouderklopje, als alles tegenzit
geven we God de schuld. In beide gevallen proberen we het zelf te doen. We sluiten God buiten. We geven Hem niet
de eer die Hem toekomt als het goed gaat, maar als het ons niet goed gaat, sluiten we onszelf buiten voor zijn troost.
Hoe goed we soms ook vinden dat we het zelf doen, uiteindelijk zullen we tekort schieten in de ogen van God. En God
wist dit al lang voordat jij en ik daar enig besef van hadden. Als we denken dat we het zelf kunnen, als we denken
dat God niet bestaat of geen invloed op ons leven heeft, dan zal er een dag komen dat we erachter komen dat we een
leugen geleefd hebben. Want als God niet bestaat, als er geen schepper is, en we slechts een product zijn van een oerknal
waardoor een soep van willekeurige atomen door toeval in de juiste volgorde bij elkaar gekomen zijn, hoe kan het dat we
liefde en verdriet voelen? Hoe kan het dat we een mening hebben over wat goed en wat slecht is? Waarom ontspoort de
laatste anderhalve eeuw onze samenleving, terwijl humanisme en zelfbesef hoogtij viert?
We kunnen God buiten de vergelijking laten, maar God heeft een ieder op het oog. Maar de keuze is aan ons om zijn genade
aan te nemen. In Romeinen 3:23 kun je lezen dat niemand is uitgezonderd: "Want allen hebben gezondigd
en missen de heerlijkheid van God". Je mag het zonder God proberen, maar als de dag komt dat je ontdekt dat Hij er
is, weet dan dat je het offer van Jezus nodig hebt!
Hetzelfde geldt echter ook aan de andere kant. Je kunt je zoooo slecht voelen dat je denkt dat jij niet te redden bent,
dat Jezus' offer niet voor jou geldt, dat jij zo ontzettend slecht bent, dat jij het niet verdiend. Welke leugen houd
je jezelf dan voor? ben jij een moordenaar? Een dief? Overspelige? Maakt dat dat je nooit meer een kans verdient? God is
niet als de wereld. Eens een dief altijd een dief. Nee. Weet u, Paulus, je weet wel, die apostel die zovele brieven heeft
geschreven, was medeplichtig aan de moord op Stefanus, één man vol van geloof en van de Heilige Geest.
(Hand. 6:5). Paulus stond erbij en keek ernaar. Was hij te min voor God? Nee. Of wat dacht je van Petrus, de vriend
van de Here Jezus, die hem in de nacht dat Jezus werd opgepakt, maar liefst drie keer verklaarde Jezus helemaal niet te
kennen. Denk je dat Jezus hem toen maar buitensloot, dat Petrus het nu zoooo verprutst had dat hij er niet meer bij hoorde?
Echt niet.
Laat je niet buitensluiten door de leugens van deze wereld. Als jij in Jezus gelooft, als jij gelooft dat wat Jezus zelf zegt:
"Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft,
nit verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." Jezus heeft de schuld betaald voor jouw zonden. vergelijk het met een boete.
Het maakt de overheid niet uit wie de rekening betaald, maar als iemand het hele bedrag betaald, is de schuld ingelost.
Dat is genade. Niet omdat hjij het hebt verdiend, maar dat is Gods liefde voor jou. Je hoeft het alleen maar aan te nemen.
God kijkt alleen of jij zijn cadeau, zijn offer aanneemt. Dat is de belangrijkste keuze in jouw leven.
Inclusief of exclusief?
Waarschijnlijk dat één van de woorden die 2022 zullen typeren inclusiviteit zal zijn. Vrijwel
overal kom je het tegen. Wie hoort waarbij, wie mag erbij horen, wie zou erbij moeten horen. Hoe gedraag je je,
wie beslist over wat en wie. Het gaat niet meer om die tegenstribbelende trouwambtenaar, het gaat niet meer
over zwarte Piet. Het gaat al heel lang niet meer over kerk. Het treft ons allemaal. Het is net of we ineens
in de 21e eeuw onszelf helemaal opnieuw moeten uitvinden, keer op keer opnieuw. Oude normen en waarden hebben
afgedaan, of ze nu een doel hadden of niet. Alles wordt in twijfel getrokken, geen definitie lijkt meer goed te
zijn. Ergens in het proces zijn we de vaste basis waarden kwijt geraakt en nu is elke discussie gebaseerd op
los zand. In plaats van zoeken naar vaste grond onder ieders voeten en van daaruit te zoeken naar die dingen
waar we elkaar wel kunnen vinden in het gesprek, lijken we te focussen op onze verschillen en die verder uit te
vergroten.
Als u hier vaker leest, zult u weten dat ik graag terugval op de bijbel als basis. Ook dat is tegenwoordig al
niet echt meer geaccepteerd materiaal, maar die discussie is wellicht voer voor een volgende keer. (of stuur de
vragen/opmerkingen maar op de mail). Veel discussies die ik voorbij zie komen gaan over de diversiteit zoals
die door mensen wordt ervaren, gevoelens die gekrenkt zijn of genegeerd met alle gevolgen van dien. Of erger
nog, mensen die zich buitengesloten of gediscrimineerd voelen door wat zij ervaren in het leven van alle dag.
Laat me voorop stellen dat ook het fenomeen religie daar zeker niet vrijuit in gaat! Maar er is een verschil tussen
geloof (waarin dan ook...) en religie.
Anders dan wijzen naar anderen, wil ik het graag omdraaien en heel persoonlijk maken. Ben ik, ben jij, bent u
in staat om elke ander lief te hebben, ongeacht hoeveel ze het niet met jou eens zijn? Ongeacht of zij jou
accepteren. Ben ik in staat om iemand die mij enorm kwetst, of buitensluit of zelfs dingen over mij zegt die
niet waar zijn, om die persoon toch lief te hebben? Sterker nog, als precies die persoon in de problemen komt,
zou ik hem of haar dan wel helpen, ongeacht mijn pijn en verdriet? Daar komt het aan op ware liefde. Niet meer
onszelf op de eerste plaats, maar die ander. Dat is wel waar Jezus ons toe oproept en uitdaagt. (zie ook:
Luc. 6:27-29 en Mat. 5:38-39)
En een ander liefhebben, wil nog niet direct zeggen dat je het met hem of haar eens bent. Maar te vaak wijzen we
een ander af op basis van wat die persoon denkt, vindt, gelooft of doet. Maar is dan die persoon direct
waardeloos? Als vader van 5 jongens gebeurt het echt wel eens dat er iets gebeurt waar wij als ouders het niet
mee eens zijn of niet achter staan. Heeft het kind dan helemaal afgedaan? Schoppen we 'm er dan direct uit?
Welnee. Dan probeer je je over je frustratie heen te zetten en ga je het gesprek aan. Soms is dat eenvoudig, soms
is er een wereld van verschil en inzicht. Maar één ding staat buiten keif: we blijven ze liefhebben.
En natuurlijk binnen een gezin is dat wellicht eenvoudiger dan naar een wildvreemde. Toch is dat de uitdaging die
we aan mogen gaan. Heb die ander lief, heb respect voor elkaar, voor elkaars mening en besef ten diepste dat als
je meent dat jouw wereldbeeld de enige waarheid is, je direct de ander veroordeeld door te zeggen dat zijn
waarheid een leugen is!
Als je kijkt naar zonde vanuit het perspectief van God, dan gaat het over de vrede en harmonie verstoren die God
voor de wereld had voorzien. Zonde breekt met de geboden (of wet zo u wilt) van God. Heel puur kijkend naar de
tien geboden, zal er niemand zijn die in zijn hele leven nog nooit een zonde heeft begaan. De brief van Paulus
aan de Romeinen onderstreept het nog maar eens: "Er is niemand rechtvaardig, ook niet één..."
(Rom 3:10) Toch was het God die zijn zoon Jezus naar de aarde liet komen, kwetsbaar als baby, grootgebracht bij
Jozef en Maria, geleefd naar de wil van Zijn Vader in de hemel, die vrijwillig Zijn leven als offer gaf om de
schuld van onze zonde te betalen. Wetende dat we allemaal hadden gezondigd en zouden zondigen! Heb je het over
inclusiviteit: Jezus deed het ook voor jou, je hoeft het alleen maar aan te nemen, het is voor iedereen:
"Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet geloofd
heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God" (Joh 3:18)
Bent u er klaar voor?
Waar zou u klaar voor moeten zijn? Dat kan van alles zijn, maar als u vaker onze stukjes leest, dan weet u vast al waar het heen gaat.
In het bijbelboek handelingen staat een bijzonder verhaal. Jezus was opgestaan na te zijn gekruisigd, hij was aan
velen verschenen gedurende een periode van 40 dagen. Dan staat daar beschreven dat hij met zijn leerlingen is en wordt "opgenomen".
De leerlingen staan erbij, keken ernaar tot Hij door een wolk aan hun zicht werd onttrokken. En terwijl ze nog naar boven staan te kijken, staan
er ineens twee mannen in witte kleding naast hen. "...waarom staat u omhoog te kijken naar de hemel? Deze Jezus, Die van u opgenomen is
naar de hemel, zal op dezelfde wijze terugkomen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan." (Handelingen 1:9-11)
Okee, dus Jezus zal volgens de bijbel terugkomen. In een eerder stukje al eens aangehaald dat ondanks dat dit al zo'n 2000 jaar geleden
gebeurt is, het toch niet te lang duurt en waarschijnlijk ook niet meer zo lang op zich laat wachten. Niemand weet wanneer het precies
gaat gebeuren allemaal, maar wel dat het een keer gaat gebeuren. Het zou ons waakzaam moeten maken. Jezus heeft meerdere keren duidelijke
aanwijzingen gegeven over dat moment. Het verhaal over de vijf wijze en vijf domme meisjes. Toen de bruidegom uitbleef werden ze slaperig
en vielen in slaap. Toen de bruidegom uiteindelijk kwam waren er maar vijf die voorbereid waren. De andere vijf hadden pech.
"Maar weet dit, dat als de heer des huizes geweten had in welke nachtwake de dief komen zou, hij waakzaam geweest zou zijn, en niet
in zijn huis zou hebben laten inbreken. Weest ook u daarom bereid, want op een uur waarop u het niet zou denken, zal de Zoon des mensen
komen". (Mat. 24:43-44) Bent u er klaar voor? "Want de Heere Zelf zal met een geroep, met de stem van een aartsengel en met een
bazuin van God neerdalen uit de hemel. En de doden die in Christus zijn, zullen eerst opstaan. Daarna zullen wij, de levenden die
overgebleven zijn, samen met hen opgenomen worden in de wolken, naar een ontmoeting met de Heere in de lucht. En zo zullen wij altijd bij de
Heere zijn." (1 Thes. 4:16-18). Bent u klaar voor dat moment?
"Dan zullen er twee op de akker zijn; de één zal aangenomen en de ander zal achtergelaten worden. Er zullen twee vrouwen malen met
de molen; de één zal aangenomen worden en de ander zal achtergelaten worden. Wees dan waakzaam, want u weet niet'
op welk moment uw Heere komen zal"(Mat 24:40-42)
Bent u er klaar voor? Weet u waarom Jezus in de wereld is gekomen? Als u twijfelt, leest u dan eens het stukje onderaan deze pagina
vanaf "achter de schermen". Heeft u een vraag, stel 'm gerust.
We hopen u ook te zien op het Grote Feest!
Michael & Renate.
Feestdag met een zwarte rand
Omdat speelgoed onze core-business is, hebben we veel te maken met verjaardagen en feestdagen. Sommige ouders zijn wat laat met bestellen en leggen de druk bij ons neer. Dat hoort erbij, daar doen
we dan telkens ons best voor. Vandaag (5 augustus) is voor ons privé een bijzondere dag. Een feestdag enerzijds, want het is de dag waarop we terugkijken op de geboorte van onze dochter Abbey
in 2011. Maar het is ook een dag met een zwarte rand, want ze is vlak voor de bevalling overleden. Volledig voldragen, puur, gaaf, gewenst, prachtig, compleet, maar ademloos. Als ouders komt
je wereld abrubt tot stilstand. Alles wat belangrijk leek in het leven, doet er ineens even helemaal niet meer toe.
Nu elf jaar later zouden we een verjaardagsfeestje hebben van een pré-puber meisje (zoals Renate dat op haar insta noemt). We hebben
geen idee hoe dat zou zijn. We hebben 5 jongens, 4 ouder dan Abbey, eentje jonger. We kunnen hooguit fantaseren over de dynamiek met een zusje tussen de broers, maar verder dan dat komen we niet.
We zijn super gezegend met ons gezin, en toch zal er bij elke gelegenheid iemand ontbreken. Dat gaat hier op aarde niet over. De verslagenheid van een kindje verliezen is zacht uitgedrukt
super heftig en op de meest rare momenten komt het ineens binnen. We hebben haar levensloos in onze handen kunnen houden, maar we hebben nooit haar huiltje gehoord, in haar oogjes kunnen kijken
of naar haar zachte ademhaling kunnen luisteren. Meer dan neusje aan neus en vol verwondering naar die o zo kleine vingertjes, teentjes en nageltjes kijken was niet. Ook elf jaar later voel ik nog
steeds hoe ze in mijn armen lag met haar hoofdje tegen mijn schouder, dat gevoel zal nooit verdwijnen of vergeten worden.
Door het verdriet, het gemis heen, is er ook een uitzien naar de dag dat we haar weer zullen zien. En dat zeggen we heel stellig. Dat is wat we geloven en niet omdat we dat graag willen geloven
als "op een dag komt alles wel goed", maar vanuit een zekerheid en vertrouwen die we in ons geloof in God mogen hebben. Als Jezus ons zegt: "Wees niet ongerust. Vertrouw op God en vertrouw
ook op Mij. In het huis van mijn Vader zijn veel kamers. Als dat niet zo was, zou ik het jullie wel gezegd hebben. Ik ga er nu heen om alles voor jullie in orde te maken. Wanneer Ik daarmee klaar
ben, kom Ik terug om jullie op te halen. Dan zullen jullie voor altijd bij Mij zijn." (joh 14:1-3) Dat is de plaats waar we later naar toe mogen gaan. Dat zal de plaats zijn waar wij Abbey mogen zien, omarmen,
knuffelen.
Is dat een vrije en hoopvolle interpretatie van de Bijbel? Belangrijk is te weten dat in de ogen van God het leven al in de baarmoeder begint: "U hebt mij immers in de buik van mijn moeder gemaakt?
Mijn hele lichaam werd door U geweven. Ik prijs U, omdat U mij zo prachtig hebt gemaakt. Alles wat U doet, is wonderbaarlijk. Alles in mij getuigt daarvan. U zag elk van mijn botten, terwijl zij in
het verborgene werden gemaakt. U zag mij al toen ik nog geen vorm had. Elke dag van mijn leven stond toen al in uw boek geschreven"(psalm 139:13-16) Slechts een paar verzen, die zo duidelijk zijn. Ieder
mens, vanaf het eeerste begin is waardevol, gewenst, geliefd!
Er is één bijzonder verhaal dat mij veel troost heeft gegegeven en inzicht geeft over wat er met kleine kinderen gebeurt als zij sterven. Inzicht voorbij de twijfel...De meeste mensen
kennen het verhaal van David en Bathseba. David heeft een buitenechtelijke relatie met haar en zorgt er zelfs voor dat haar man in de strijd sneuvelt. Alles om maar te verdoezelen dat David een
scheve schaats heeft gereden. Bathseba krijgt uit die relatie een baby en het kind is dodelijk ziek. David smeekt de Here God het kind te sparen. En dat deed hij overtuigend: hij at niet meer, lag nachten
lang op de kale vloer. Alle leiders van het land smeekten David om op te staan en te eten, maar dat deed David niet. Op de zevende dag stierf het kind. De dienaren waren bang om het David te vertellen.
Zij vreesden zijn reactie als hij zou horen dat het kind was gestorven. Maar de reactie van David mag ook nu nog een bron van zekerheid geven. Toen David begreep uit de reacties van zijn dienaren dat
het kind was overleden, stond hij op, keerde terug naar het paleis en at brood. Waarom zat hij in zak en as toen het kind doodziek was, en pakte hij de draad weer op toen het kind was gestorven? Hij
legt het zelf uit: "Ik zal ooit naar hem toe gaan, maar hij zal niet bij mij terugkomen." (2 Samuel 12:15-23)
Dat is de korte versie. Als het u raakt, of als u vragen of opmerkingen hebt, of gewoon uw hart wilt luchten. Voel u vrij te reageren of te vragen! Michael & Renate.
Overheid en burgers - een lastig verhaal...
Sja, is het verstandig om met een stokje in een wespennest te prikken? Sommige items kun je beter niet bespreken. De meningen in ons land en direct om ons heen zijn flink verdeeld. Het doet
me pijn om te zien hoe het steeds meer hard tegen hard gaat in onze samenleving. Iedereen komt op voor zijn/haar rechten, maar als we daarmee over andermans rechten heen walsen mag dat
geen naam hebben. "Met rechten komen ook plichten" is een uitspraak die ik vaak bezig. Mag je de spelregels tussentijds veranderen, of heb je na gemaakte afspraken de tijd gewoon uit te zitten?
Met het oog op het aanhoudende nieuws over stikstof, milieu, boerenprotesten, gedwongen bedrijfssluitingen of uitkopen komt er steeds weer een oud verhaal in mijn gedachten. Het gaat over de man
Naboth. Een man met een mooie wijngaard in Jizreël
Bron: https://www.biblicalarchaeology.org/wp-content/uploads/2017/11/tel-jezreel-naboth-vineyard-300x198.jpg
|
. Het verhaal
verteld dat de wijngaard aan de buitenkant van de stad is gelegen, vlakbij het paleis van de koning. En dan begint het...de koning heeft zijn oog laten vallen op de wijngaard. Niet om er druiven op
te verbouwen, nee, hij zou er graag een moestuin maken. Hij biedt Naboth geld aan voor zijn wijngaard, maar Naboth bedankt beleefd. Hij geeft de koning te kennen dat de grond al vele generaties
in de familie is en dat hij zodoende zelfs voor veel geld geen afstand wil doen van zijn bezit.
Een eerlijke vraag, en een eerlijk antwoord. Tot zover niets aan de hand. Maar het verhaal gaat helaas verder. De koning is kwaad en teleurgesteld om het antwoord. Dat hij niet een klein beetje
verongelijkt is blijkt wel aan het feit dat hij weigerde te eten en in bed ging liggen, starend naar de muur. Zijn vrouw Izebel merkt het ook op. "Wat is er toch aan de hand? Waarom eet je niet?
Hoe kom je zo nukkig en boos?" De koning verteld dat hij Naboth had gevraagd om de wijngaard te verkopen of willen ruilen, maar dat hij dat had geweigerd. In plaats van dat Izebel de koning erop
wijst dat Naboth volledig in zijn recht staat, doet ze precies het tegenovergestelde, ze neemt het recht in eigen handen. Ze schreef brieven met het koninklijke zegel en stuurde die naar de
gezagdragers in de stad van Naboth. Ze smeedde een plan om Naboth publiekelijk te beschuldigen van dingen die hij niet had gedaan en hem daarna te laten stenigen. Oftewel, zonder enige vorm
van proces gewoon ter dood veroordeeld. Toen Izebel hoorde dat Naboth dood was, zij ze tegen de koning: "Je kunt de wijngaard die Naboth je weigerde te verkopen in bezit nemen, want Naboth
leeft niet meer, hij is dood."
Het is een oud verhaal en op het eerste oog misschien niet echt actueel. Echter in onze dagen worden we niet meer geregeerd door koningen, maar door overheden. Zonder een oordeel te geven maar
gewoon een paar vragen: is het een overheid geoorloofd anders te handelen dan dat zij van haar onderdanen verlangt? Mag een overheid haar burgers wel discrimineren? Mag een overheid stelen
van haar inwoners? Mag een overheid liegen of bedriegen? Mag een overheid gemaakte toezeggingen aan haar burgers eenzijdig opzeggen? Het zijn harde vragen, maar ook actuele vragen.
Of, om het met een bekende quote samen te vatten: "All animals are equal, but some animals are more equal than others." (George Orwell in Animal Farm). Maar daaronder zit een nog veel diepere vraag...
Op wie stel jij jouw vertrouwen? We zijn als mens zo naïef dat we soms denken dat we alles kunnen
maken of regelen of oplossen. We hebben onszelf allemaal goden bedacht die we aanbidden als verlosser.
De één denkt dat de overheid ons van alle ellende zal verlossen, een ander meent dat we nog
meer moeten automatiseren, of dat de medische wetenschap ons uiteindelijk onsterfbaar maakt. Weer een
ander zal inzetten op nog meer geld voor onderwijs of toch vele miljarden pompen in ruimtevaart etc. etc. .
Ik zal u uit de droom verlossen. Hoe meer macht de overheid krijgt, des te meer belasting zult u betalen en de wachttijden en kosten voor hetzelfde paspoort, rijbewijs of vergunningsaanvraag
zal alleen maar toenemen. Ooit de overweging gehoord dat bij koopkrachtdaling de hoeveelheid ambtenaren zou moeten inkrimpen? We zijn al jaren, ook bij de overheid, aan het automatiseren,
maar toch lijkt alles alleen maar langer te duren, de kosten gaan omhoog en de hoeveelheid ambtenaren neemt toe. ...welnu in tientallen jaren automatiseren zijn de meeste processen alleen maar
complexer, ondoorgrondelijker en onbegrijpelijker geworden. Datzelfde paspoort of rijbewijs duurt nu een eeuwigheid om in een systeem te verwerken en door de veelheid van dossiers, en
gecombineerde data ligt onze privacy letterlijk overal op straat, maar moet u op elke website wel een door de wet voorgeschreven cookie verklaring aanklikken.
En niks ten nadele van de medische wetenschap, dankbaar dat er artsen zijn, maar we laten ons tegenwoordig wel voor elk pijntje of kriebeltje een pilletje voorschrijven terwijl we dagelijks via
de media door de farmaceutische industrie worden gevoed met "herkent u dat..."-ziekmakende reclames. Als je al geen hypochonder bent, wordt je het vanzelf wel. En onderwijs...sja, ik heb jaren
lesgegeven, maar de parate kennis van studenten nam met het jaar verder af. Echte basiskennis was ver te zoeken en het niveau bleef dalen. "Dat zoeken we op, meneer" werkt, totdat de cloud
weer eens niet functioneert, of de batterij leeg is of je de kennis wel direct nodig hebt...en de basisvaardigheden over hoe een samenleving functioneert, staan niet in de (verplichte) lesplannen.
Heeft iemand u op school ooit uitgelegd wat uw rechten en plichten als Nederlands staatsburger zijn? Heeft iemand u op de middelbare school de basis van ons belastingstelsel, inclusief uw rechten
en plichten, uitgelegd? Ineens ben je 18 en komt de kennis als een lottoballetje uit de lucht vallen...niet dus.
En waarom krijgt een burger een boete als hij/zij te laat belasting betaald, maar als je recht hebt op teruggave duurt het altijd net even te lang? Sterker, waarom krijg je niet vanzelf terug als je
er recht op hebt, maar kan de staat dat na al die jaren en vele miljoenen in automatiseren nog steeds niet? Prachtig dat we een robot op Mars kunnen laten rijden en de mooiste foto's van verre
planeten krijgen, maar we zijn niet in staat om samen onze voedselvoorraden op aarde zo te verdelen dat we allemaal genoeg hebben. En oh ja, we gooien eten weg omdat het over de tenminste-tot-datum
is en ook komen sommige items bij wet niet in de winkel omdat ze niet groot genoeg zijn, of helemaal gaaf. Tel daarbij op dat terwijl het geld voor slechts één enkele
ruimteraket gelijk staat aan de kosten van veel voedsel voor miljoenen hongerige mensen.
Ik wil niemand veroordelen, ik ben ook maar een mens met gebreken en beperkingen. Ik kan alleen maar constateren dat we het zelf niet in de hand hebben. Ik stel mijn vertrouwen niet op een overheid,
hoe goed de verschillende wetsdienaren ook hun uiterste best doen. Ik vertrouw niet op pure automatisering, soms is een keertje logisch nadenken zo gek nog niet. Als ik een flinke wond heb of
ernstige twijfel over mijn gezondheid ben ik blij dat er mannen en vrouwen zijn die doorgeleerd hebben over het functioneren van het menselijk lichaam, maar ik besef dat we allemaal ouder worden en
dat er ergens een keer een moment komt dat het niet beter wordt of te repareren is. En het is goed dat mensen basisvaardigheden worden aangeleerd, maar helaas worden steeds meer mensen naar scholen
gestuurd waar ze jaren doorbrengen en aan het eind niet eens weten wat ze nu zijn. De theoretische lessen blijken in de praktijk niet altijd meer toe te passen. En begrijp me niet verkeerd, als (oud)
piloot vind ik ruimtevaart super interessant, maar ik vraag me oprecht af of we alle miljardenbudgetten voor ruimtevaart kunnen verantwoorden tegenover de problemen die we wereldwijd nog steeds hebben op
onze planeet. Geloof ik dat ruimtevaart de ultieme oplossing is voor problemen als hongersnood, rassenongelijkheid en eerlijke kansen?
U voelt 'm vast al aankomen. Ik geloof dat we als mens onze naaste moeten liefhebben. "Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand,
en uw naaste als uzelf." Heel concreet: zelfs als je het niet met iemand anders eens bent, heb hem of haar lief. Uiteindelijk hebben we allemaal op een dag rekenschap af te leggen over
onze daden. Ik hoop dat u wijs kiest...
Hoe het de koning en zijn vrouw vergaat, dat moet u maar eens lezen... 1 koningen 21.
Met zoveel ellende in de wereld, kan er toch geen God zijn?
Je hoeft het nieuws maar aan te zetten en de narigheid stroomt je huiskamer binnen. Als het geen oorlogsgeweld uit Oekraine is, dan wel weer honger in Afrika, een of ander
nieuw virus dat zich plotseling manifesteerd, een flinke aardbeving met alle gevolgen van dien of aanslagen in het Midden Oosten. En als dat nog niet genoeg is, dan wel de
steeds hoger wordende prijzen voor van alles en nog wat, hogere inflatie, noem maar op. Door al die ellende heen zijn er mensen die beweren dat God goed is. Die hebben dan
zeker een steekje los zitten. Want immers, als God goed is, waar komt die ellende dan vandaan?
En juist daar zit `m de crux. Als je iets als "slecht" of "ellendig" kunt bestempelen, dan bevestig je indirect dat het tegenovergestelde er dus ook moet zijn. Zonder referentiekader is
slecht niet slecht en is goed niet goed. Maar...als God dan zo goed is, zoals mensen beweren, waarom doet Hij er dan niets tegen? Is Hij dan niet almachtig? Kan Hij niet met een knip van de
vingers de ellende doen ophouden? Een verwijt dat al vele eeuwen klinkt. Als mens zijn we geneigd naar het hier en nu te kijken, het overkomt ons allemaal wel eens. Nu zit het
tegen, nu heb ik hulp nodig. Of "als God nu eens dit of dat doet, dan ..." vul maar in. God mag op ons moment ons altijd helpen, maar zijn wij bereid om te wachten op Zijn tijd, en
te geloven in Zijn oplossing, in plaats van onze hier-en-nu verlanglijst? Makkelijk gezegd, maar in de praktijk enorm moeilijk.
God is niet een toverfee met een toverstokje die als wij dat willen onze wensen direct uit laat komen! Hij heeft het beste met ons voor, ons als mensheid, maar ook ons als jij en ik. Maar Hij
is ook een gentleman. Al aan de eerste mens gaf hij de vrije wil, en nog steeds mag jij zelf kiezen of je wel of niet bij Hem wilt horen. Als je voor Hem kiest, wil dat niet direct zeggen dat
je materieel alles hebt, maar geestelijk zul je rust vinden en zekerheid voor de toekomst. Niet altijd zul je het snappen of begrijpen wat er in jouw leven gebeurt. Maar als je beseft dat God alleen maar goed
kan doen, rechtvaardig is, niet kan liegen, dan kun je ondanks alles op Hem vertrouwen. Als Jezus zegt "Geen enkele mus valt op de grond zonder dat je hemelse Vader ervan weet. En wat kost nu
een mus? Bijna niets....Jij bent voor God veel meer waard dan een zwerm mussen." (Mat. 10:29-31) dan mag je erop vertrouwen dat als je narigheid ervaart, dat God er vanaf weet en bij jou is.
Maar waarom is er dan zoveel ellende in de wereld? En nare ziekten? Het wordt er niet beter op, het lijkt wel jaar in jaar uit minder te gaan. Waar is God dan in dit alles? Persoonlijk treft
mij dat vraagstuk ook steeds weer. En telkens weer moet ik toegeven dat ik op mezelf gericht ben, dat ik wil dat mijn ellende opgelost wordt, ten koste van alles. Maar zo werkt God niet. We
(en ik ook vaak) denken te klein van God. Want Hij is wel degelijk bezig met Zijn grote plan. Jezus zei het al bijna 2000 jaar terug: "Wanneer jullie allerlei berichten over oorlog horen, maak
je dan niet ongerust. Er moeten wel oorlogen komen, maar die wijzen er niet op dat het einde er al is. Over de hele wereld zullen volken tegen elkaar strijden. Er zullen hongersnoden en aardbevingen
zijn. Maar dat is allemaal nog slechts het begin van de ellende. Dan komt er een tijd dat jullie gefolterd, gedood en overal ter wereld gehaat worden, omdat jullie bij Mij horen. Velen van jullie
moeten dan ineens niets meer van Mij hebben. Die zullen de anderen haten en verraden. Er zullen veel valse profeten komen. Ze zullen velen op het verkeerde spoort brengen. Het kwaad zal hand over
hand toenemen, zodat de liefde van de meeste mensen zal verkoelen. MAAR wie dwars door alles heen aan Mij vasthoudt, zal gered worden. Het goede nieuws over het Koninkrijk van God zal overal ter wereld
worden gebracht, zodat alle landen het zullen horen. En dan zal het einde komen.".
Eigenlijk geeft Jezus zelf al aan dat het makkelijk is om Hem te volgen als het goed gaat, maar als het tegenzit, moeten we ineens niets meer van God hebben. Omdat we Hem dan de schuld van de ellende
geven. Maar zeg nu zelf? Komt de ellende niet voort uit onze menselijke hebzucht? Of uit het feit dat we zelf in control willen zijn? Of omdat we onszelf hoger achten dan iemand die anders
over dingen denkt? De liefde zal bekoelen, ja, want als mens zijn we hooguit geneigd om mensen die hetzelfde denken lief te hebben, of familie. Jezus zocht de "anderen" op. Mensen die
niet goed stonden aangeschreven, tollenaars, melaatsen, zieken, mensen die bezeten waren, of mensen die het met de zeden niet zo nauw namen. Hij veroordeelde weliswaar de daad, maar Hij hield van de mens.
Kunnen wij dat onderscheid nog maken in onze maatschappij? Kunnen wij over onze eigen-ik heenstappen en de ander weer liefhebben?
Als God dan goed is, waarom duurt het dan zo lang? Is Hij ons vergeten? Is het een verzinsel dat God in zal grijpen? Petrus (ja, inderdaad die apostel die Jezus 3x verraadde voordat de haan
de volgende dag kraaide) schrijft in zijn 2e brief hierover. "Ik wil u er vooral op wijzen dat er in de laatste dagen mensen zullen komen die met alles spotten en alleen maar hun eigen zin doen. Zij
zullen schamper opmerken: Er is toch beloofd dat de Christus zou komen. Waar blijft Hij dan?" (2 Pet. 3:3-4) maar even verder geeft Petrus zelf het antwoord: "Sommigen denken dat Hij treuzelt, maar
dat is niet zo. Hij wacht alleen met het vervullen van zijn belofte, omdat Hij zoveel geduld heeft. Hij wil niet dat er iemand verloren gaat, maar dat alle mensen tot bekering komen. De grote dag
van de Here komt net zo onverwacht als een dief."(2 Pet. 3:9-10). Om af te sluiten "Ja, zegt Jezus, Ik kom gauw met mijn beloning. Ik geef ieder het loon voor zijn daden. Ik ben de Alfa en de Omega,
de eerste en de de laatste, het begin en het einde" (Op. 22:12-13)
Hoort een paasei erbij?
Pasen, in Nederland synoniem voor paaseieren eten, zoeken, kleuren, wellicht een extra vrije dag, samen eten etc. Maar wat vieren we eigenlijk met Pasen? U voelt 'm vast al aankomen,
de commercie van het paasei is eigenlijk niet waar het echt om draait. Maar wat dan wel? De heel korte versie: vanwege de zonde was er verwijdering gekomen tussen God en de mens. Door
het sterven van Jezus heeft hij onze schuld van de zonde betaald. Hieronder de iets langere versie...
Hoe goed je als mens ook je best doet, je zult altijd wel ergens een steekje laten vallen. Heb jij nog nooit een leugentje om bestwil gedaan? Nog nooit iets (per ongeluk) niet afgerekend
en daarvoor niet later toch nog betaald? Nog nooit jaloers geweest op een ander? Of misschien een verlangende blik naar een persoon die niet jouw partner is? Of tijdens 't klussen een keer
met de hamer op de vingers geslagen en flink gevloekt? Of misschien een keertje slecht over iemand gepraat, terwijl dat eigenlijk niet helemaal zo was, maar anderen wilden het maar wat graag zo horen.
Elk mens heeft wel eens een moment dat we niet binnen de juiste lijntjes kleuren. Simpelweg op basis van de 10 geboden hebben we allemaal wel een keertje de regels van God overtreden. Gezondigd. "...het
loon van de zonde is de dood..."(Rom 6:23)
Vergelijk het met een boete. Als je een boete krijgt zul je de prijs moeten betalen en pas als de volledige prijs is betaald, ben je weer vrij van de schuld. En als je zelf niet kunt betalen,
maar iemand anders betaald jouw boete, dan geldt ook dat de schuld is voldaan. Maar zelfs als we als mens heel goed ons best doen, we zullen het nooit 100% perfect kunnen doen in vergelijking met de
goedheid van God. We zullen nooit zonder zonde een heel leven kunnen leven en uiteindelijk zal ons eindpunt als zondig mens eindigen in de dood. God weet dat, God wist dat al eerder.
Wij kunnen als mens ook niet de schuld afbetalen die onze zonde vergeeft. Miljarden wordt er uitgegeven aan gezondheidszorg, maar eeuwig leven is niet te koop. Toch heeft God voorzien in een oplossing.
Een mens zonder zonde kan de schuld op zich nemen. De schuld vereffenen. Jezus heeft niet alleen een perfect voorbeeld gegeven van hoe je als mens kunt leven en met elkaar mag omgaan, maar hij heeft
volgens de geboden van God niet gezondigd. Hij was niet alleen als Zoon van God mens geworden, Hij heeft als losprijs zijn leven voor ons gegeven, vrijwillig!
Jezus is letterlijk voor de rechtbank gebracht! Pilatus vertegenwoordigde ten tijde van Jezus' leven de rechterlijke macht
in Jeruzalem. De Romeinen hadden het toen voor het zeggen. Toen de joden Jezus voor Pilatus brachten, vroeg hij aan Jezus
waarom zijn eigen volk Hem voor de rechter bracht. Jezus antwoord: "Mijn koninkrijk is niet van deze wereld. Als Mijn Koninkrijk van de ze wereld was, zouden Mijn dienaars
gestreden hebben, opdat ik niet aan de Joden overgeleverd zou worden, maar nu is Mijn Koninkrijk niet van hier." (Joh 18:36). Met andere woorden, als Jezus had gewild, had hij niet voor de rechter
hoeven te verschijnen, maar Hij liet het vrijwillig gebeuren. Waarom? "...Hiervoor ben ik geboren en hiervoor ben Ik in de wereld gekomen: om voor de waarheid te getuigen.
Iedereen die uit de waarheid is, geeft aan Mijn stem gehoor." (Joh. 18:37) Als Pilatus dan moet oordelen is zijn vonnis dan ook: "ik vind geen schuld in Hem" (Joh 18:38).
Pilatus liet de keuze echter aan het volk. De traditie was dat iemand gratie zou ontvangen vanwege het Pesach feest in de stad. De mensen mochten kiezen wie vrijgelaten zou worden, Jezus of de misdadiger Barabbas.
De mensen kozen voor de misdadiger en veroordeelden daarmee Jezus tot de dood. Hij stierf onschuldig aan het kruis en daarmee heeft hij als enige zonder zonde de schuld gedragen. Vrijwillig.
Hij heeft onze schuld op zich genomen.
Kan slechts één mens voor iedereen de de schuld aflossen? Het klinkt misschien raar, maar door de misstap van één mens (Adam) kwam de zonde in de wereld. Paulus omschrijft
dat in de brief aan de Romeinen: "Zoals dus door één overtreding de veroordeling gekomen is over alle mensen tot verdoemeniss, zo komt ook door één rechtvaardigheid de genade
over alle mensen tot rechtvaardiging van het leven. Want zoals door de ongehoorzaamheid van de ene mens velen als zondaars aangemerkt worden, zo zullen ook door de gehoorzaamheid van de Ene velen
als rechtvaardigen aangemerkt worden." (Rom. 5:18-19). Het is genade! Wij hebben het niet verdiend, maar God heeft het ons gegeven. Jezus legt het zelf uit: "Want zo lief heeft God de
wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft."(Joh. 3:16) en even verderop: "Wie in de Zoon
gelooft, heeft eeuwig leven, maar wie de Zoon ongehoorzaam is, zal het leven niet zien, maar de toorn van God blijft op hem."
De zonde van de mens maakt dat we niet tot God kunnen naderen, maar met Pasen mogen we eraan herinnert worden dat God ons genade heeft geschonken door Zijn Zoon. Wij verdienden het niet,
maar de keuze is aan ons. Nemen we het offer van Jezus aan en laten wij onze schuld betalen door zijn bloed dat heeft gevloeid, of nemen we het offer niet aan en zeggen we eigenlijk tegen God
dat we het zelf wel kunnen en Jezus niet nodig hebben? Iedereen is vrij om te kiezen. Een laatste aanmoediging: "Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven."(Mat. 11:28). Fijne Paasdagen!
Altijd welkom
De afgelopen week was het feest bij ons thuis. Onze zoon Mitchell kwam na een half jaar weer thuis uit Oeganda.
En ondanks dat je vandaag de dag best goed op de hoogte kunt blijven van iemand die tienduizend kilometer verderop is, is het toch wel echt heel ver weg. Maar
wij wisten waar hij was, wat hij aan het doen was en wanneer we hem weer terug konden verwachten. En voor onze zoon was het ook een zeker weten dat hij een warm
welkom zou krijgen (nou ja, aan de temperatuur moet hij nog wennen na de Afrikaanse warmte...).
Het brengt me bij het verhaal van de verloren zoon. Een jongeman die de jongste van twee broers was. Hij woonde nog thuis maar op een dag besloot hij dat hij
wat meer van de wereld wilde zien dan de plek waar hij was opgegroeid, en omdat zijn spaarrekening niet toereikend was, vroeg hij zijn deel van de erfenis
en met dat geld op zak trok hij de wijde wereld in. En hij leefde er goed op los, genoot van alles wat voor geld te koop was en deed waarschijnlijk al die dingen die zijn
ouders hem zouden hebben afgeraden ... Maar op een dag was het geld op en moest er gewerkt worden voor de kost.
Maar werk was er nauwelijks en in het land waar hij
was heerste een hongersnood. Uiteindelijk vond hij een baantje bij een varkensboer. Hij verlangde ernaar zijn buik te vullen met de schillen die de varkens aten, maar
niemand gaf hem die. En nadat hij tot zichzelf gekomen was, zei hij: Hoeveel dagloners van mijn vader hebben brood in overvloed en ik kom om van de honger.
De zoon maakte de keuze om zijn nieuwe schop-overal-tegenaan-leven achter zich te laten en terug naar huis te gaan. Hij zou door het stof moeten om zijn zelfzuchtigheid,
maar hij kende zijn vader en deze had altijd het goede met hem voor gehad. Misschien dat zijn vader nog een plekje voor hem zou hebben als knecht of staljongen, dan
zou hij in ieder geval fatsoenlijk te eten krijgen. Hij durfde niet meer te hopen om als zoon te worden geaccepteerd, maar misschien mocht hij dan toch nog een beetje
erbij horen als hij hard zou werken.
Het is een verhaal dat Jezus ons verteld ( Lucas 15:11-32) en geeft de liefde weer van God voor de mens.
De zoon staat symbool voor ons als mens. We zijn onze eigen weg
gegaan en denken dat we het allemaal zelf wel kunnen. We hebben geen God meer nodig die ons voorschrijft hoe het ons goed zal gaan. De vader staat symbool voor God en
met die gedachte is het mooi om de clou van het verhaal te lezen: Want de vader zag hem al van veraf aankomen. Waarschijnlijk keek de vader regelmatig over het pad van
zijn boerderij uit in de hoop dat zijn zoon toch ooit nog terug zou komen. En daar waar de zoon vraagt of hij misschien een knecht mag zijn in het bedrijf van zijn vader,
was het de vader die hem om de hals viel en kuste, zijn dienaren opdracht gaf om een feestmaal te bereiden en de zoon van de beste kleren voorziet. Dat is hoe God
op ons wacht. Hij laat jou en mij vrij om te gaan, maar hoopt elke dag dat we bij hem terugkomen, want Hij heeft het beste met ons voor!
Niet bang voor morgen
Het kan je zomaar gebeuren. Ineens valt er een brief op de mat, een dikke rekening die je niet verwacht had. Of je voelt je al een tijdje niet helemaal fit en nadat je de
klachten in Google hebt ingetypt komen de meest nare ziektes bij de zoekresultaten naar voren. Of je maakt je zorgen over die persoon waarvan jij denkt dat deze een
verkeerde keuze maakt, of zich met de verkeerde zaken bezig houdt. Of wat spoken de kinderen toch uit als ik ze niet zie...
Ons zorgen maken lijkt wel het nieuwe normaal te zijn. Was je al niet bezorgd over van alles en nog wat, dan brengt het nieuws je continu op de hoogte van dingen waar je
je eigenlijk wel zorgen over moet maken, en anders geven de reclames je dat gevoel wel. Het kan je zomaar aangrijpen en in zijn macht krijgen. Toch kun je je afvragen
of al die angsten wel nodig zijn. Zoals het spreekwoord zegt: "De mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest". Oftewel, je zorgen maken geeft je vaak nog
veel meer stress dan datgene wat je nog niet eens is overkomen. We denken als mens vaak dat we alles moeten kunnen, alles onder controle hebben, maar de realiteit is,
dat we eigenlijk zelf veel minder invloedrijk zijn dan dat we hopen. We zijn niet geboren met een toverstafje. Als we niet bij dat bakje op de kast kunnen, kunnen we niet ineens onze arm een
halve meter laten groeien, en hoe mooi de kleding in de winkels ook is, het haalt het niet in de verste verte niet bij de eenvoudige schoonheid van de bloemetjes in het veld.
Dat spreekwoord hierboven is geen nieuwe kennis, maar eigenijk een afgeleide van wat Jezus lang geleden al zei: "Wees dan niet bezorgd over de dag van morgen, want de dag
van morgen zal voor zichzelf zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad". Maar het stukje tekst waar dit vandaan komt (Mattheüs 6:19-34) is ietsje groter. Want het is simpel te zeggen
dat je niet bang moet zijn (of vrezen), maar het is goed om te kijken waar die angst in basis vandaan komt. Als Jezus het heeft over bezorgdheid, begint Hij er mee om
aan te geven dat je geen schatten op aarde moet verzamelen, maar je juist moet richten op schatten in de hemel:
"Verzamel geen schatten voor u op de aarde, waar mot en roest ze verderven, en waar dieven inbreken en stelen; maar verzamel schatten voor u in de hemel, waar geen mot
of roest ze verderft, en waar dieven niet inbreken of stelen; want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn." (Matt. 6:19-21)
Waar is uw hart op gericht? Op de dingen van hier? Bent u erg gehecht aan uw spulletjes, uw fijne leventje, uw gezondheid, uw vrijheid? Dan kan het maar zo zijn dat als er
met één van deze zaken iets gebeurt, u zwaar in de stress schiet. Spulletjes kunnen stuk gaan, of worden gestolen. Gezondheid heeft u niet zelf in de hand
en wat als uw fijne leventje het fijne leventje van een ander in de weg staat? Weet u, ik geloof dat God echt weet wat we nodig hebben, of wat we juist niet nodig hebben.
"Uw Hemelse Vader weet immers dat u al deze dingen (eten, drinken, kleding) nodig hebt." Wij richten ons vaak op de dingen die er eigenlijk niet toe doen, en als het daar
dan even niet gaat zoals wij het hadden bedacht maken we ons zorgen, maar Jezus belooft ons: "Maar zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen
(eten, drinken, kleding) zullen u erbij gegeven worden."
Niet dat alle problemen dan ineens opgelost zijn, maar het legt de focus op de dingen waar u wel invloed op heeft. Hoe staat u vandaag in uw schoenen? Bent u dankbaar voor wat u wel
heeft, kunt u genieten van de mooie dingen om u heen, in plaats van bezorgd te zijn over de dingen die morgen, overmogren, volgende week ... misschien een uitdaging vormen.
Jezus vertelt over iemand die veel had en toch niet genoeg had (Lukas 12:15-21): "En Hij zij tegen hen: Kijk uit en wees op uw hoede voor de hebzucht. Immers, al heeft iemand overvloed,
zijn leven behoort niet tot zijn bezit. En Hij zei tot hen een gelijkenis en sprak: Het land van een rijke man had veel opgebracht. En hij overlegde bij zichzelf en zei: Wat zal ik doen?
Want ik heb geen ruimte om mijn vruchten op te slaan. En hij zei: Dit zal ik doen: ik zal mijn schuren afbreken en grotere bouwen en ik zal daarin al mijn koren en al mijn goederen opslaan.
En ik zal tegen mijn ziel zeggen: Ziel, u hebt veel goederen liggen voor veel jaren. Neem rust, eet, drink en wees vrolijk. Maar God zei tegen hem: Dwaas! In deze nacht zal men uw
ziel van u opeisen; en wat u gereedgemaakt hebt, voor wie zal het zijn? Zo is het met hem die voor zichzelf schatten verzameld en niet rijk is in God."
Nog maar weer de vraag, waar is uw hart op gericht? Ervaart u onrust? Breng het dan bij God (zoek zijn koninkrijk), wees dankbaar voor wat u hebt en laat u niet gek maken door zorgen
die u vandaag niet op kunt lossen. Morgen is een andere dag. Als u er vandaag niets aan kunt veranderen, laat u dan ook vandaag daar niet door beïnvloeden. U mag weten dat God uw
zorgen en frustraties kent, heb het er met Hem over.
Voorspoedig 2022
Wat zijn de Waarden waar u in gelooft, wat zijn de leugens die u op het verkeerde been zetten? Wat is Waarheid? Wat is het goede? Allemaal vragen die er toe kunnen doen.
Wat drijft u, of wat maakt dat u niet vooruit komt? Wat als jouw waarheid niet overeen komt met de waarheid van iemand anders? Of als dat wat goed voor jou is, ineens juist niet goed
is voor die ander?
We leven in rare tijden. Is het niet covid of corona, dan zijn het wel de grondstoffen tekorten, Ukraine vs Rusland, voedselschaarste, milieu, China vs Amerika, spanningen in het Midden
Oosten om maar wat te noemen. Hoe harder we proberen om tolerant te zijn als mens, als gemeenschap, als samenleving of als land, des te harden lijkt de boel te ontsporen en
komt juist intolerantie naar boven.
Wat is Waarheid? Als definitie: waarheid is het in overeenstemming zijn met de werkelijkheid. Maar wanneer is iets werkelijkheid? Is dat als het op het NOS-journaal is? Of als een politicus
dat zegt? Of misschien als je er een goed gevoel bij hebt? Of als een fact-checker het heeft gecontroleerd? Ten diepste zal voor een ieder gelden dat je zoekt naar bevestiging van jouw
eigen referentiekader. Maar durven we ook echt te kijken om te zien of we niets missen? Luisteren naar tegengeluiden?
Jezus zegt "Als u in Mijn woord blijft, bent u werkelijk Mijn discipelen, en u zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken" (Johannes 8:31). Dat is een boute uitspraak.
Waarheid die vrij maakt? Dat is raar. Maar misschien ook niet, want het tegenovergestelde van de waarheid zijn leugens. En leugens kunnen heel hardnekkig zijn. Als je maar vaak genoeg tegen
een collega zegt dat hij er ziek uit ziet, zal die collega waarschijnlijk voor het einde van de dag ziek naar huis gaan. En wat te denken van reclame. Als merk A maar vaak genoeg in reclame
spotjes voorbij komt, zullen er genoeg mensen zijn die merk A kiezen boven merk B, ongeacht of het wel of niet beter is, maar gewoon omdat ze merk A kennen van de reclame. Of een politicus
die een mooi betoog houd, zal dit uiteindelijk altijd doen om "zijn" plannen in een goed daglicht te plaatsen. En zijn motivatie om dat te doen zal er niet altijd bij worden verteld.
We weten allemaal dat grote bedrijven enorme budgetten hebben om te lobbyen. "Lobbyen is het stelselmatig uitoefenen van invloed op beleidsmakers bij bestuursorganen; het initiatief voor
het contact ligt bij de lobbyist, iemand die er geen statutair onderdeel van uitmaakt. De interventie door zo'n derde partij vindt doorgaans plaats buiten het zicht van de openbaarheid."
Iedereen zou zich af en toe (of altijd..) serieus af moeten vragen of je wel naar de hele waarheid luistert, of alleen het deel dat niet zo vervelend is. Laat jij je leiden door wat je
gewoon hebt leren vinden, door dat wat je voelt, wat in jouw ogen normaal is? Is jouw leven gebaseerd op Waarheid of op aannames? De mooiste leugens zijn de halve
waarheden. Ik wil er geen politiek betoog op loslaten, hoe eenvoudig dat misschien ook is. Vanuit de Waarheid welke Jezus verkondigt gaf Hij ons mee om onze Naaste lief te hebben (zie o.a.
Lucas 10-25:37). Iemand vroeg Hem "Wie is onze naaste?" Het antwoord zal de beste man (een wetgeleerde) niet hebben aangestaan. Het verhaal dat Jezus als antwoord geeft is waarschijnlijk
wel bekend bij u als De barmhartige Samaritaan.
"Een man ging van Jeruzalem naar Jericho en viel in handen van rovers, die hem de kleren uittrokken, hem daarbij slagen toedienden en hem bij hun vertrek halfdood lieten liggen. Toevallig
kwam er een priester langs diezelfde weg, en toen hij hem zag, ging hij aan de overkant voorbij. Evenzo ging ook een Leviet, toen hij op die plek kwam en hem zag, aan de overkant voorbij.
Maar een Samaritaan die op reis was, kwam in zijn buurt, en toen hij hem zag, was hij met innerlijke ontferming bewogen. En hij ging naar hem toe, verbond zijn wonden en goot er olie en wijn
op. Hij tilde hem op zijn rijdier, bracht hem naar een herberg en verzorgde hem. En toen hij de volgende dag wegging, haalde hij twee penningen tevoorschijn, en hij gaf ze aan de waard
en zei tegen hem: Zorg voor hem, en wat u verder aan kosten maakt, zal ik u geven als ik terugkom." (Lucas 10-25:37)
Nu moet u weten dat de Samaritanen in die tijd in het land Israël er niet echt bij hoorden. De inwoners van de streek Samaria waren
Israëlieten die zich door huwelijken hadden gemengd met de oorspronkelijke bewoners van die streek en hielden in de loop der jaren er ook andere tradities op na ten opzichte van de
Israëlieten. Daardoor dat de Israëlieten de Samaritanen ook als onrein zagen en niet met hen omgingen.
Zijn ook wij bereid om tolerant te zijn naar mensen die anders over zaken denken dan wijzelf? Laten we proberen niet onze waarheid door dwang aan elkaar op te dringen. Of het nu over vaccins
gaat, of over geloof, of wie je bent of wat je afkomst is. Durf met elkaar op te trekken, samen in gesprek te gaan zonder de ander op basis van een andere mening te veroordelen. Respecteer
dat we allemaal uniek zijn en geniet van de verscheidenheid, in plaats van alles en iedereen te willen tranformeren aan jouw eigen denkbeeld(en).
Wat vieren we met Kerst
Kerstboom in huis, of de voortuin, of allebei, gezellige lampjes, samen of toch alleen dit jaar? Is dat Kerst? Met de Kerstdagen wordt gevierd dat Jezus ongeveer 2000 jaar geleden
werd geboren. Er worden dagelijks duizenden kinderen geboren, dus waarom vieren we dit nu nog steeds? Waarom was Jezus dan zo belangrijk dat we dat nu nog steeds vieren?
Honderden jaren voor Jezus' geboorte schreef de profeet Jesaja (9:5) al over Hem: "Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men
noemt zijn Naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst." Iedereen keek in die tijd uit naar de "messias" die zou komen. Een Koning, een heerser, maar ook het diegene
die de zonden van een ieder zou dragen. Jesaja (53:7) schreef over Hem: "Als een lam werd Hij ter slachting geleid".
Kent u dat, uit de Passion? geschopt, geslagen, Pontius Pilatus die zegt dat Hij niets heeft misdaan? Ook Johannes de Doper herkende Jezus als het lam van God: "En toen hij Jezus zag lopen,
zei hij: Zie, het Lam van God!". Jezus kwam in deze wereld als een kwetsbaar klein kindje, maar Hij was ook Gods Zoon met al zijn kracht en majesteit: "namelijk dat blinden ziende worden,
kreupelen kunnen lopen, melaatsen gereinigd worden, doven kunnen horen, doden opgewekt en aan armen het Evangelie verkondigd wordt" (Lukas 7:22).
Jezus is gekomen om te betalen voor onze zonden, om het goed te maken met God, daarom heeft Hij zijn leven gegeven als "offerlam". Dat Hij in de wereld is geboren als klein kindje
vieren we met Kerst. Of Kerst precies zijn "verjaardag" is, waarschijnlijk niet, is niet waar het echt om gaat. Maar tijdens zijn leven heeft hij ons een prachtige boodschap gegeven die
ook nu nog super actueel is: "Het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen". Jezus is als lam voor ons geslacht, en heeft zo verzoening gebracht bij God de Vader, wij mogen tot God naderen, alleen
door het offer van Jezus. Jezus zegt het zelf: "Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn
last is licht." (Mattheüs 3:28-30)
Maar daar houdt het niet op...Jezus zelf heeft beloofd terug te komen: "En dan zal aan de hemel het teken van de Zoon des mensen verschijnen; en dan zullen
al de stammen van de aarde rouw bedrijven en zij zullen de Zoon des mensen zien, als Hij op de wolken van de hemel komt met grote kracht en heerlijkheid." (Mattheüs 24)
Soms kan dit leven, of de omstandigheden, maken dat we die boodschap niet begrijpen, of voelen. Het is toch al bijna 2000 jaar geleden dat hij aan het kruis stierf? En als Hij al is opgestaan, waarom is
er nu dan nog zoveel ellende? En al die mensen die sterven? Al die pijn en verdriet?
De apostel Paulus hoorde ook die vragen, en begreep die vertwijfeling, maar legt het ook uit:
"Maar ik wil niet, broeders (en zusters!!), dat u onwetend bent ten aanzien van hen die ontslapen (overleden) zijn, opdat u niet bedroefd bent zoals ook de anderen, die geen hoop hebben. Want
als wij geloven dat Jezus gestorven en ook opgestaan is, zal ook God op dezelfde wijze hen die in Jezus (=in Hem gelovend) ontslapen zijn, terugbrengen met Hem." (1 Thessalonicenzen 4:13-14)
Jezus heeft meermaals gesproken met zijn leerlingen over het feit dat Hij terug zal komen. Kijkt u uit naar dat moment? Hoe dat zal zijn? Jezus zelf geeft een gelijkenis (voorbeeldverhaal) om
dat te illustreren. Het staat in Mattheüs 25:1-13. Tien meisjes wachtten op de komst van de bruidegom om samen het feest te gaan vieren. Ze hebben allemaal een olielampje voor het geval
de bruidegom laat en in het donker komt. De nacht valt, en uiteindelijk vallen ze in slaap, maar als dan uiteindelijk de bruidegom komt, willen ze de olielampjes aansteken en de bruidegom
tegemoet gaan. Vijf van hen hadden geen extra olie. Toen ze weggingen om extra olie te kopen, misten ze de bruidegom. Toen ze later alsnog bij de bruiloft kwamen was de deur gesloten.
De bruidegom is Jezus, de meisjes zijn de mensen die op Jezus wachten. Sommigen zijn er helemaal klaar voor, anderen een beetje. Zij zeggen waarschijnlijk "het duurt al zo lang, het kan nog wel
2000 jaar duren." Jezus zegt in vers 13: "Wees dan waakzaam, want u weet de dag en ook het uur niet waarop de Zoon des mensen komen zal." Toch geeft Hij ook een duidelijke aanwijzing
aan zijn leerlingen over wanneer we Hem mogen verwachten: "Leer van de vijgeboom deze gelijkenis: wanneer zijn tak al zacht wordt en de bladeren uitspruiten, dan weet u dat de zomer nabij is. Zo ook u, wanneer u al deze dingen zult zien, weet
dan dat het nabij is, voor de deur, Voorwaar, Ik zeg u: Dit geslacht zal zeker niet voorbijgaan, totdat al deze dingen gebeurt zijn."
De vijgeboom is een teken van Israël. Voor eeuwen heeft Israël niet meer bestaan, maar sinds 1948 is er weer de natie Israël die tot bloei komt, uitspruit. Ben jij geboren na
1948, dan ben jij de generatie (geslacht) die gaat meemaken dat Jezus terug komt. Je mag uitzien naar Zijn wederkomst!
Dit is de zeeeer korte versie, maar bent u echt nieuwsgierig of op zoek naar diepgang over de wederkomst van Jezus, dan willen we deze youtube serie
graag aanbevelen. Hoewel in het engels, zeer veel diepgang! Een mailtje naar ons voor meer informatie mag natuurlijk ook altijd via info@bruder-speelgoed.nl.
Achter de schermen
Al geruime tijd hebben we de volgende tekst op onze website staan. Een tekst uit de bijbel welke ons geloof in en onze hoop
op God samenvat, een tekst uit de brief van Paulus aan de Romeinen: "Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze
tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons
in de toekomst zal worden geopenbaard." Rom 8:18
Hierop hebben we best uiteenlopende reacties mogen ontvangen, maar we kunnen ons voorstellen dat er ook mensen zijn die er niets mee kunnen
of niet begrijpen wat "ons" geloof dan inhoud. Vandaar in een notendop het Evangelie (=eigenlijk vrij vertaald: het goede nieuws!):
Jezus is aan het kruis voor onze zonden / misstappen gestorven en heeft daarmee onze schuld op zich genomen en zijn wij verlost. Uit de bijbel
(Romeinen 5:6-11, Het Boek vertaling):
vs. 6
|
Christus (Jezus) is immers toen wij nog hulpeloos waren, op het juiste ogenblik voor ons,
goddeloze mensen, gestorven. |
vs. 7
|
Is er iemand die voor een onschuldig mens wil sterven? Nauwelijks! Misschien gaat iemand nog zover
dat hij zijn leven geeft voor een goed mens. |
vs. 8
|
Maar God heeft ons zijn grote liefde getoond door Christus te sturen en Hem voor ons te laten
sterven toen wij nog schuldige zondaars waren. |
vs. 9
|
Wij zijn dus voor God rechtvaardig geworden door het bloed van Christus. Des te meer zal Hij ervoor
zorgen dat Gods vreselijke oordeel aan ons voorbijgaat. |
vs. 10
|
Vroeger waren wij vijanden van God. Maar doordat Gods Zoon zijn leven voor ons gaf, is die
vijandschap veranderd in vriendschap. En omdat Jezus leeft, zijn wij voor altijd veilig. |
vs. 11
|
Maar daar houdt het niet mee op! Wij prijzen ons gelukkig over deze nieuwe relatie met God.
En dan vooral door onze Here Jezus Christus, want Hij heeft ervoor gezorgd dat het nu weer goed is
tussen God en ons. |
Nu kan het best zijn dat u er nog wat vragen over blijven, zoals:
Wat is dan een zondaar? Ben ik dat? Ben ik goddeloos? Wie is dan een vijand van God?
Ik doe nooit iets slechts, dan ben ik toch ook geen schuldige zondaar?
Waarom moest Christus (Jezus) dan sterven? Dat is dan toch ook geen liefde?
Ik wil Jezus volgen, hoe moet dat?
Wat is dan een zondaar? Ben ik dat? Ben ik goddeloos? Wie is dan een vijand van God?
Zondaar klinkt best wel zwaar en naar, net als goddeloos. Maar een zondaar is eigenlijk niets meer als iemand
die zondigd, iemand die tegen de wil van God in gaat, of alleen voor zichzelf leeft. Jezus zegt het vrij
duidelijk: "wat uit je mond komt, maakt je onrein. Want dat komt van binnenuit, uit je hart. Daar vandaan komen
de slechte gedachten, verkeerde dingen op het gebied van sex, moord, diefstal, ontrouw aan je man of vrouw,
hebzucht, slechtheid, bedrog, gebrek aan zelfbeheersing, roddel, kwaadsprekerij, trots, onverstandigheid. Al die
slechte dingen komen van binnenuit naar buiten en maken je onrein." (Marc. 7:20-23 Basis Bijbel)
terug
Vaak wordt er gezegd: "ik doe nooit iets slechts, dan ben ik toch ook niet schuldig of een
zondaar?" Dat klinkt eigenlijk best wel aardig, maar...zeg nooit nooit. Want
heb jij dan nog nooit een keer een snoepje gepikt toen je klein was? Of een keer iets meegenomen uit een winkel terwijl
je dat had moeten afrekenen. "Ach ja, maar ik kwam er thuis pas achter." Of nog nooit jaloers geweest omdat die kennis wel
dat geluk had, wat jij niet had? Of een keer een verlangende blik naar of gedachte over iemand die niet jouw man of vrouw is?
Of...nog nooit een leugentje om bestwil verteld? Of iets onaardigs over een ander wat niet helemaal waar was?
Het is niet eens het doen, maar zelfs het denken aan, dat maakt dat je al Gods geboden hebt overtreden. Eigenlijk is er dan maar
één straf: je zult sterven. Je valt niet op slag dood, maar God is goed en goed en slecht gaan niet samen, oftewel
je kunt niet meer bij God zijn en dus als je sterft aan het eind van je leven, zul je niet bij God kunnen komen. De enige manier
om het goed te maken met God, is door het offer van Jezus aan te nemen en Hem te aanvaarden als verlossen en Heer in jouw leven!
Volgens de bijbel: "Alle mensen hebben gezondigd en missen daardoor Gods nabijheid."(Rom. 3.23) Gelukkig dat dat niet het einde is.
Jezus zegt het zelf: "Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet
geloofd heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God." (Joh. 3:18).
terug
Waarom moest Christus (Jezus) dan sterven? Dat is dan toch ook geen liefde?
De bijbel leert ons (in het boek Genesis) dat toen God alles schiep het goed was, en de schepping van de mens was zelfs zeer goed. Maar
God gaf de mens ook een vrije keuze, zodat als de mens God zou loven en prijzen, dit uit vrije wil zou zijn, en niet
omdat het "moet". En bij die vrije keuze ging het fout. De eerste mens(en) Adam en Eva hielden zich niet aan
Gods regels. Zij hadden door die verkeerde keuze zich van God verwijderd. Elke misstap heeft vergeving nodig,
dat is ook in onze maatschappij zo. Alleen heeft iedereen altijd wel ergens iets verkeerd gedaan. Is het niet in
daden, dan toch wel in gedachten. (zie ook het kopje "Wat is dan een zondaar?"). Hoe
goed wij ook ons best doen, en hoe een perfect en goed leven kunnen leiden, we zijn niet foutloos en God weet dat. En
omdat God wist dat wij het zelf nooit perfect of goed kunnen doen, heeft hij het enige offer gegeven dat wel perfect
was: Jezus was als Zoon van God geboren als mens, maar heeft volledig rein geleefd (lees:in overeenstemming met Gods wil)
en daarom dat toen Jezus als onschuldige werd gedood dat hij daarmee voor onze schuld bij God heeft betaald.
Jezus heeft dit bewust laten gebeuren, Hij was bij machte om niet te worden gekruisigd: "Of denken jullie
dat Ik (Jezus) mijn Vader (God) niet om hulp kan vragen? Dan zou Hij Mij onmiddelijk wel twaalf legers engelen
sturen om Mij te helpen." (Mat. 26:53 Basis bijbel). Jezus had daarvoor al aan Zijn leerlingen uitgelegd waarom Hij moest sterven:
"Mijn bloed wordt uitgegoten om de mensen te kunnen vergeven datze ongehoorzaam zijn aan God." (Mat. 26:28 Basis bijbel).
Dus eigenlijk is het feit dat Jezus gestorven is alleen maar liefde!
terug
Ik wil Jezus volgen, hoe moet dat?
Jezus zegt: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij."
Eigenlijk kun je
met drie eenvoudige stappen een volgeling van Jezus worden:
1. Geef toe dat je een zondaar bent
Het is moeilijk om toe te geven dat we het bij het verkeerde eind hebben. Zelfs voor God voelen we dat we in
wezen goed zijn, en we zouden graag denken dat we nooit zo slecht zijn als sommigen... De waarheid is dat we
allemaal zondaars zijn en nooit goed genoeg kunnen zijn om onze weg naar de hemel te verdienen. Gods Woord,
de Bijbel, stelt duidelijk dat allen hebben gezondigd (dingen gedaan die verkeerd en tegen God zijn -
Romeinen 3:23). God is heilig en rechtvaardig. Zonden tegen een heilige God verdienen straf. In de Bijbel wordt
ons verteld dat het loon of de betaling voor de zonde de dood is - de eeuwige dood in de hel (Romeinen 6:23).
Maar een liefdevolle, barmhartige God heeft in een reddingsplan voorzien!
Zowel Johannes de Doper als Jezus zelf begonnen hun prediking met het woord 'Bekeert u'. "Bekeert u, want het
koninkrijk der hemelen is nabij." (Mattheüs 4:17 NBV) Bekeren betekent 'van gedachten veranderen' of zich
omkeren - in een andere richting gaan. Hoe kunnen we tot bekering worden geleid? De eerste stap naar bekering
is oprecht verdriet om wat we verkeerd hebben gedaan. "Want goddelijke droefheid brengt berouw teweeg dat tot
redding leidt, niet om te betreuren; maar het verdriet van de wereld brengt de dood voort." (2 Korintiërs 7:10)
Werelds verdriet lijkt meer op de spijt van een crimineel die net is gepakt, terwijl goddelijk verdriet de
diepe spijt of overtuiging is die een verandering van richting teweegbrengt. Heb je je ooit schuldig gevoeld
nadat je iets verkeerds had gedaan? De Bijbel zegt dat de Heilige Geest degene is die ons overtuigt van onze
zonden. Johannes 16:7-8
2. geloof in Jezus
Redding is niet ingewikkeld. Jezus zei: "Voorwaar, ik zeg u: wie het koninkrijk van God niet als een klein kind
ontvangt, zal het geenszins binnengaan." (Marcus 10:15) Een kind stelt eenvoudig zijn vertrouwen (geloof) in de
sterke armen van de vader. Op dezelfde manier vertrouwen we ons leven aan Jezus Christus toe - we geloven in Hem
en Zijn volbrachte werk aan het kruis. De apostel Paulus definieerde de boodschap van het evangelie (goede nieuws)
als volgt: "Want ik heb u allereerst overgeleverd wat ik ook heb ontvangen: dat Christus stierf voor onze zonden
volgens de Schriften, en dat Hij werd begraven, en dat Hij stond weer op op de derde dag volgens de Schrift,"
(1 Korintiërs 15:3-4) Jezus Christus, het volmaakte, zondeloze lam van God, legde Zijn leven neer en nam de
straf op zich die voor ons bedoeld was, stervend in onze plaats (Jesaja 53:6). Hij betaalde de schuld die we niet
konden betalen en heeft ons verlost (teruggekocht) van de macht van zonde en dood. (Johannes 1:29 / Galaten 3:13 /
Romeinen 3:25)
3. verkondig het goede nieuws van Jezus
God deed Zijn deel door Zijn enige Zoon te sturen om in onze plaats te sterven. Hij heeft ons een gratis geschenk
aangeboden: verlossing, vergeving van zonden, eeuwig leven met Hem in de hemel. MAAR... we moeten dat geschenk
ontvangen. We moeten onze zonden belijden (1 Johannes 1:9) en ons geloof in de dood, begrafenis en opstanding
van Gods zoon, Jezus Christus, belijden (of verkondigen). Belijden met onze mond vereist een uiterlijke, openbare
actie, geen geheim, verborgen, timide geloof. De apostel Paulus verkondigde vrijmoedig zijn geloof, zodat anderen
het konden horen en gered konden worden. Gods heilsplan wordt iedereen gratis aangeboden.
terug
Michael & Renate Koot
Remiko
Bruder-speelgoed.nl
|